BAHAR

Bir ilkbahar günüydü. Güneşle rüzgar adeta dans ediyordu. Bahara verilen önem, bahara duyulan özlem buydu sanırım.
Baharın geldiğini anlamak pek zor değildi. Bulunduğun herhangi bir yerden dışarı baktığında baharı görebilirdin fakat bahara bakarak görmekle yetinilmemeli, onun içine girilmeliydi. Yaptım. Bahar bana gelmişti, iade-i ziyaret için ben de bahara gitmiştim.
Karşımdaydı, beni görüyordu. Ben de onu izliyordum. Deniz kenarına fazla uzak değildim. Yüksekteydim. Deniz önümde sakin ve ufak dalgalarla beni sessizce selamlıyordu, gülümsüyordu adeta. Ben de almıştım o değerli selamı. Mutsuzluğumu, yalnızlığımı gizlemeye çalışıyordum ona. Fakat başarıyor muydum? Sanmam. Beni ilk gördüğünde anlamıştı. Haddim değildi onu kandırmak, fakat utanmamıştım; zira tanıyordu beni…
İnsanlar, insanlar geliyordu. Günün herhangi bir saati herhangi olmayan bir yerdeydim belki. O kadar güzeldi ki burası, zaman artık önemsizdi. Burada zaman bahardı ve çabuk geçeceğe benzemiyordu. Akrep de yelkovan da ona aitti. Güneşe dahi hükmediyordu. Canı sıkılan, huzur arayan belki de mutluluk peşinde koşanlardı. Ağır ağır, sıra sıra geçiyorlardı önümden. Herkesin bir sebebi, her sebebin bir kişisi vardı. Burada sebepler geçici sonuçlarla özdeşleşiyor ve bu sonuç yeterli oluyordu. En azından olduruluyordu.
Güneşin yönü değişmişti bu satırlara geldiğimde. Belki de bana farklı yönlerden bakmak istiyordu güneş, farklı duyguları anlamaya çalışıyordu bahar. Çünkü artık geldiğim kadar sade değildim. Baharın bu değişimi anlaması için bu satırları okuması gerekiyordu. Kim bilir okumuştu belki, anlamıştı. Belki okumuyor belki de anlayamıyordu. Anlamak istemiyor da olabilirdi. Korkuyordu belki de… Kim bilirdi? Bu satırlar bahar kadar güçlü olabilir miydi? Onu çok iyi tanıyan bu satırlar zarar verir miydi ona? Satırları var eden baharsa, baharı yok eden satırlar olamazdı. Aksine yüceltir, büyütürdü onu.
Teşekkür ettim bahara. Bana aylar sonra bu satırları yazma şansı tanımıştı. Fırsatı değerlendirdim. Bu satırlar baharındır. Bu satırlar bahardandır.

Cihan